มเหสี - มัชฌิมชนบท, มัชฌิมประเทศ
มเหสี 1.
ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่, ฤษีใหญ่, พระพุทธเจ้า 2. ชายาของพระเจ้าแผ่นดิน
มักขะ ลบหลู่คุณท่าน,
หลู่ความดีของผู้อื่น (ข้อ ๕ ในอุปกิเลส ๑๖)
มักน้อย พอใจด้วยของเพียงน้อยที่สุดเท่าที่จำเป็น
(อัปปิจฉะ)
มักมาก โลภ, อยากได้มากๆ
มักใหญ่ อยากเป็นใหญ่เป็นโต
เกินคุณธรรมและความสามารถของตน
มัคคญาณ ญาณในอริยมรรค,
ปัญญาสูงสุดที่กำจัดกิเลสเป็นเหตุให้บรรลุความเป็นอริยบุคคลชั้นหนึ่งๆ, ดู
ญาณ ๑๖
มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ ความหมดจดแห่งญาณเป็นเครื่องเห็นว่าทางหรือมิใช่ทาง
(ข้อ ๕ ในวิสุทธิ ๗)
มังคลัตถทีปนี
ชื่อคัมภีร์อธิบายมงคล ๓๘ ประการ ในมงคลสูตร พระสิริมังคลาจารย์แห่งลานนาไทย
รจนาขึ้นที่
เมืองเชียงใหม่ เมื่อ พ.ศ. ๒๐๖๗ โดยรวบรวมคำอธิบายจากอรรถกถา ฎีกา อนุฎีกาต่าง
ๆ เป็นอันมาก พร้อมทั้งคำ
บรรยายของท่านเอง
มังสะ เนื้อ, ชิ้นเนื้อ
มังสจักขุ จักษุคือดวงตา
เป็นคุณพิเศษของพระพุทธเจ้า คือ มีพระเนตรที่งาม แจ่มใส ไว และเห็นได้ชัดเจน
แม้ใน
ระยะไกล (ข้อ ๑ ในจักขุ ๕)
มังสวิรัติ การงดเว้นกินเนื้อสัตว์
(เป็นคำบัญญัติภายหลัง)
มัจจุ, มัจจุราช
ความตาย
มัจจุมาร ความตายเป็นมาร
เพราะตัดโอกาสที่จะทำความดีเสียทั้งหมด (ข้อ ๕ ในมาร ๕)
มัจฉะ ชื่อแคว้นหนึ่งใน
๑๖ แคว้นใหญ่แห่งชมพูทวีปครั้งพุทธกาล อยู่ทิศใต้ของแคว้นสุรเสนะ นครหลวงชื่อ
วิราฎ
(บางแห่งว่าสาคละ แต่ความจริงสาคละเป็นเมืองหลวงของแคว้นมัททะ)
มัจฉริยะ ความตระหนี,
ความหวง (ข้อ ๔ ในมละ ๙), มัจฉริยะ ๕ คือ ๑. อาวาสมัจฉริยะ ตระหนี่ที่อยู่
๒. กุลมัจ-
ฉริยะ ตระหนี่สกุล ๓. ลาภมัจฉริยะ ตระหนี่ลาภ ๔. วัณณมัจฉริยะ
ตระหนี่วรรณะ ๕. ธัมมมัจฉริยะ ตระหนี่ธรรม
มัชชะ ของเมา,
น้ำที่ทำผู้ดื่มให้เมา หมายถึงสุราและเมรัย
มัชฌันติกสมัย
เวลาเที่ยงวัน
มัชฌิมะ ภิกษุผู้มีพรรษาครบ
๕ แล้ว แต่ยังไม่ถึง ๑๐ พรรษา (ต่ำกว่า ๕ เป็นนวกะ, ๑๐ พรรษาขึ้นไปเป็นเถระ)
มัชฌิมชนบท, มัชฌิมประเทศ
ประเทศที่ตั้งอยู่ในท่ามกลาง, ถิ่นกลางเป็นอาณาเขตที่กำหนดว่า มีความเจริญรุ่งเรือง
มีประชาชนหนาแน่นมีเศรษฐกิจดี เป็นศูนย์กลางแห่งการค้าขาย เป็นที่อยู่แห่งนักปราชญ์ผู้มีวิชาความรู้
เป็นที่รวม
ของการศึกษาเป็นต้น กำหนดเขต ทิศบูรพา ภายในนับแต่มหาศาลนครเข้ามา
อาคเนย์ นับแต่แม่น้ำสัลลวตีเข้ามา
ทักษิณ นับแต่เสตกัณณิกนิคมเข้ามา ปัศจิม นับแต่ถูนคามเข้ามา
อุดร นับแต่ภูเขาอุสีรธชะเข้ามา นอกจากนั้นไป
เป็นปัจจันตชนบท หรือ ปัจจันตประเทศ